Het strand als decor voor een uitvaart

De herfst heeft nu echt zijn intrede gedaan.
Het waait hard en van de week kletterde de hagelstenen tegen de ramen aan. Met weemoed kijk ik terug op een voor het overgrote deel lange en warme zomer, en de prachtige vorm gegeven uitvaarten door de families die ik heb mogen begeleiden. Het vertrek van de laatste strandtenten luidt toch echt het tijdperk van de donkerder dagen in. Dat heeft ook zijn charme en door deze tegenpolen kunnen we misschien wel extra genieten van de lichtheid van de zomers.

De zomer biedt ons Hagenaars, in onze stad achter de duinen, de mogelijkheid om het strand als decor van een uitvaart te kiezen. Het strand dat toch voor velen van ons een plek is waar we graag en veel komen. Van de zomer heb ik in samenspel met een familie, een uitvaart op het strand, in een strandtent, georganiseerd. De lucht was strak blauw, er waaide een windje, vrienden versierden de strandtent en de paden, de strandtent zorgde voor de consumpties en het geluid, de familie nam hun dierbare overledene mee van uit huis in hun eigen auto naar de strandopgang. En zo werd het strand het decor …

---

Het strand als decor voor een uitvaart

De strand opgang, daar stonden we dus. Maar dan moet je nog een heel stuk door de duinen, en vervolgens over het strand rijden om bij de strandtent aan te komen. Een strandtent die de mogelijkheid heeft een deel besloten te maken en waarvan de eigenaar het ziet zitten om een kist of een ander omhulsel met de overledene voor een aantal uren te herbergen. Daar zijn er niet overdadig veel van. Maar een klein aantal zijn er in ieder geval op het Zuiderstrand wel te vinden.

Rit door de duinen

De eigenaar van de strandtent komt ons aan de strandopgang oppikken, om met zijn vijven en de kist in zijn four wheel drive de reis door de duinen en over het strand te maken. Met zijn allen zetten we de kist en een zee van bloemen uit de tuin, van de auto van de familie, over in de four wheel drive. De klep kan niet helemaal dicht, die binden we vast met een band. We kruipen in de auto. Alle ramen staan open, de wind waait door onze haren. We passeren veel kinderen. Of het nou door het kleurrijke tafereel komt weet ik niet, maar opeens beginnen de kinderen achter de auto aan te rennen, te joelen en te zwaaien. Het voelt heel on-Nederlands, het doet mij tegelijkertijd Aziatisch en Afrikaans aan. Het is verdrietig, maar ook zo mooi ! Voor ons doemt het strand op en een weids uitzicht over strand en zee openbaart zich als we langzaam het strand op rijden.

De ceremonie

Bij de strandtent tillen we de kist het besloten en onoverdekte deel van de strandtent in. We zetten hem onder een paar parasols en omringen hem met de bloemen uit de tuin, doeken en schelpen en andere dierbare voorwerpen. Langzaam druppelen de mensen de strandtent binnen. Er zijn een paar banken voor de familie en verder gaan veel mensen tijdens de bijeenkomst op de grond zitten. Het is een ontroerende bijeenkomst met speeches en muziek. Het geluid is fantastisch. Daarna drinken we koffie/thee en eten appeltaart met zijn allen. Iedereen die een momentje wil hebben bij de kist, gaat zijn gang. Er wordt door vrienden in ere tai chi beoefend op het strand. De door vrienden opgehangen “Nepaleze” vlaggetjes wapperen in de wind. Aan twee vliegers worden gekleurde briefjes met afscheidswoorden opgehangen.

Uitgeleide

Dan is het tijd om te gaan. We vormen met alle mensen een haag op het strand naar de four wheel drive toe. Met een man of tien wordt de kist door de haag en het mulle zand een heel eind naar de auto toegedragen. Dat is werken, maar dat wil de familie nu graag voelen. De bloemen uit de tuin gaan mee. Iemand kruipt de auto in en rangschikt de bloemen zittend op de kist en blijft daar vervolgens de hele terugweg zitten. Als we wegrijden zijn er een aantal onwaarschijnlijke wolken flarden die als veren in de lucht lijken getekend. Onze reis gaat nu in omgekeerde volgorde verder, op weg naar het crematorium.

Meer weten? Bel 06-20 40 5561 of mail.